Cira Brittaney

22. January 1996

Fort Wayne

10.08.2018

Zauwazylem, iz jest ostatnie pan wiewiorki, ktorego nazwalem Fuwa.

Fuwa byla zla wiewiorka, duza i ogromna, wielkości czlowieka. Lubil ocierac sie o moje zdrowie psychiczne, pazurami na mojej czaszce, zgarniac koszule i kierowac mnie pod ściane. Przypomnial mi o Ojcu, zlym i ściernym. Pojawil sie tylko wtedy, gdy Matka zasnela w bloku. Ukryl sie przed nia, w czasie gdy Ojciec uczynil swoja obecnośc i modny byl gniew.

Bylem dobry, wyrwalem spokoj, wijac sie jak przystalo na ciemnobrazowe futro skulone blisko, oczy blyszczace, migajace czarno biale. Ściskal moj sen, oblakany i wielki, przewaznie ekstrawagancki w obecności. Zostalem przyciśniety do podlogi, wydal sie jak robak piekacy w świetle na chodniku po ukonczeniu burzy. Masa siedziala na mojej piersi, pazury zakopane w moich ramionach, roily sie z niedawna.

Zastanowilem sie, zastanawialem sie, albo tymze zupelnie umre, zamknelam oczy i dala sie zapanowac. Smrod krwi przedostal sie do mojego nosa i zakrztusil mnie od materialu na zewnatrz, silny i dobry.

Byl spieprzony, warczac i rwac moja twarz. Instynktownie odwrocilem sie z niego, co nie dostarczalo do zaspokojenia jego sadyzmu, i zamiast tego wplynelo na zmiane jego sadu w lokum, gdy ryknal z wyzszościa.
- tresc pochodzi tego zrodla.